Rozdział VII

Z perspektywy Lil

Dlaczego on mi to robi, co ? Przecież nie powiedziałam, że go nie lubię, tylko że nie chcę go  skrzywdzić... Nie chcę go mieszać do mojego życia... Nie oszukujmy się... Jest cholernie niebezpieczne... A  może to ja jestem niebezpieczna... ?

Już dłuższą chwile zbijałam się z myślami patrząc przez okno...

- Lila !! - usłyszałam głos pod moim oknem. - Jestem pajacem, jestem debilem, ale mi się podobasz !!!

- Chwila.... Kendall ? - spojrzałam przez okno i po chwili odskoczyłam od firanki, żeby mnie tylko nie zobaczył... Co jest bez sensu bo i tak wie, że jestem w domu -,-

- Lilaa.. Nawet nie wiesz jak bardzo cię lubię.. Dla ciebie zrobiłbym wszystko.. - usiadł na schodach. - Jesteś całyym moim świateeem.. - zaśpiewał.. po Polsku?!

Co ? Jakim całym światem ? Znamy się...... dwa dni ? I skąd on zna polski ?! Ok, ja się go zaczynam bać...

- Szkoda, że mnie odtrącasz.. Szkoda, że.. a nie ważne.. - powiedział i wstał. - Chciałem żebyś tylko wiedziała, że zakochałem się w tobie od pierwszego wejrzenia ! Twoje oczy, włosy, usta, głos.. Wszystko sprawia, że jestem szczęśliwy.. Taki, jakim nie byłem od dawna. Zakochałem się w tobie.. Tak.. Ale ciebie nie ma i nigdy się o tym nie dowiesz..

Okeeeeeej ? Hehehe... Kocha mnie ^^ Chwila.... Co ?! Ja jestem w domu, no ej ! Od razu zbiegłam schodami na dół i oczywiście, jak to ja przy ostatnich pięciu schodkach potknęłam się i zleciałam na dół... Ałć... 

- Szkoda, że ten świat jest taki popierniczony.. - powiedział chłopak i spojrzał w okno. - Bardzo cię kocham Lila..

W końcu pozbierałam się i podeszłam do drzwi uchylając delikatnie i zerkając na blondyna.

- Będę musiał się pogodzić z tym, że tak wspaniała osoba jak ty, nie jest mi pisana..

- Spadaj... Ja nie jestem wspaniała... Za to Ciebie wszyscy kochają...

- Lila? - odwrócił się w moją stronę i spojrzał na mnie. - S-słyszałaś to wszystko..?

- Niee... ? - nadal wisiałam na drzwiach wychylając się zza nich.

- Aa.. To szkoda.. - spuścił głowę. - To ja.. Będę się zbierał.. - powiedział cicho.

- Nie ! - krzyknęłam i zasłoniłam szybko usta. - Zostaniesz? - popatrzyłam na niego i uchyliłam szeroko drzwi tak, żeby mógł wejść.

- Nie chce przeszkadzać.. - powiedział cicho.

- Nie przeszkadzasz.. No chodź... Chyba, że nie chcesz...

- Chcę ! - krzyknął, ale się uspokoił. - Znaczy.. Jeśli nie sprawi ci to problemu..

- Nie sprawisz problemu.....eh... Człowieku... - podeszłam do niego i pociągnęłam za bluzę do środka.

- Emm.. - powiedział. - No dobra - zaśmiał się. - Pani tu rządzi.

- W końcu mój dom, nie ? No Lucasa też - wywróciłam oczami.

- No tak - uśmiechnął się. - Sorki, że jestem taki.. Dziwny.. Ale zmieniło się coś w moim życiu..

- Serio ?... Co ? - spojrzałam na niego... Trochę się dziwnie czuję... Przed chwilą krzyczał, że mnie kocha, a ja udaję, że nic się nie stało...ale wolałabym, żeby mi to powiedział prosto w oczy... Chcę mieć pewność, że to prawda...Wiem wymagająca jestem...

- Zakochałem się.. Szczerze i prawdziwie.. Nareszcie.. - uśmiechnął się szeroko.

- To chyba dobrze nie ? - uśmiechnęłam się do niego... Teraz mi zaciesz z mordki nie zejdzie ! Niemożliwe żeby on tak na mnie działał... Zaczęłam się ponownie zastanawiać nad wszystkim.

- Bardzo dobrze - zaśmiał się. - Ale.. Nie potrafię jej tego w oczy powiedzieć.. Za bardzo się boję, że mnie odrzuci.. Nigdy nie umiałem ryzykować.

„To się naucz !”, krzyknęłam w myślach i zaczęłam się momentalnie śmiać sama z siebie.

- Co cię tak bawi? - zapytał.

- Nie... Ja tak sama z siebie się śmieje... - jakoś się uspokoiłam i sięgnęłam po kartonik z sokiem, nalewając trochę do szklanki.

- Lila kocham cię.. - powiedział cicho.

- Co powiedziałeś ? - tak... wredny ze mnie człowiek no wiem... ale pomęczę go trochę...

- Ko.. Nie ważne.. Powinienem pójść.. - spuścił głowę. - Sory, że ci zawracałem głowę.

- No ej ! -,- Pfffsz... Gada że mnie kocha, a za chwile sobie idzie...Yhym fajnie - zaczęłam gadać sama do siebie, pijąc sok.

- Co powiedziałaś? - chłopak się odwrócił. - Czyli jednak słyszałaś..

Kurde Lila nie gadaj sama ze sobą !

- Tak słyszałam.. Za pierwszym razem usłyszałam... - podeszłam do niego i spojrzałam w oczy.

- Super.. - zaszkliły mu się oczy. - Najlepiej sobie robić jaja z zakochanej osoby, nie?

- Przepraszam... Chciałam tylko żebyś mi to powiedział prosto w oczy... - skrzywiłam się lekko. - Tak wiem.. okropna jestem... Nie musisz mi tego mówić.. - spuściłam wzrok.

- Lila.. - chłopak złapał mnie za brodę i podniósł moją głowę, spojrzał mi w oczy. - Kocham cię..

Uśmiechnęłam się do niego momentalnie po czym wtuliłam mocno w jego klatę.

- Jestem nieśmiały.. Będziesz musiała to zrozumieć.. - powiedział i mocno mnie przytulił. - Może to dziwne, że zakochałem się po 2 dniach.. Ale.. Taka jest prawda.. - pocałował mnie w główkę.

- Już mi to nie przeszkadza... Wiem, że dziwne... ale nie winię cię przecież... No bo Ja sama... No wiesz... -przytuliłam go mocniej.

- No nie wiem.. - zaśmiał się.

- Dobra masz rację, to nie było śmieszne... - przymrużyłam oczy.

- Nie no pytam szczerze, ja nie wiem - śmiał się nadal.

- To skąd ten śmiech ? -założyłam ręce.

- Bo cię kocham :P

- Zabawne... Po prostu... nigdy nie byłam zakochana... proste.. Nie wiem jak to jest...

- Naprawdę? - zapytał z niedowierzaniem.

- Teraz pomyślisz pewnie, że mam serce z kamienia... Nie szkodzi.. już mi to mówili... - spojrzałam mu  oczy - ale Ciebie naprawdę kocham... Przynajmniej tak myślę... Za każdym razem jak cię widzę czuję motyle w brzuchu...To chyba nie jest normalne, nie ?

- To jest normalne Liluś.. Każda zakochana osoba tak ma.. - powiedział i delikatnie położył mi dłoń na policzku.

- Ale, że non stop ?

- A to akurat dziwne  - zaśmiał się i przybliżył się do mnie.

- Nie śmiej się  z tego... Ja mówię na poważnie.. - spojrzałam mu w oczy...

- Dobrze.. - powiedział i delikatnie mnie pocałował.

Momentalnie zamknęłam powieki i zaczęły się uginać pode mną kolana. Chłopak złapał mnie w pasie i całował coraz namiętniej. Z każdym jego pocałunkiem odpływałam coraz dalej...

- Wiesz co ? - oderwałam się od niego na moment. - Chyba na serio się w Tobie zakochałam...-wyszeptałam, kiedy zaczął mnie delikatnie muskać ustami po szyi.

- To się bardzo dobrze składa.. - zaśmiał się, delikatnie przygryzając moją szyję. Nagle do mieszkania wleciał Lucas, był podenerwowany.

- Lila ? - spojrzał na mnie kiedy nadal odpływałam w ramionach Kendalla.

- Co się stało ? - zwróciłam się do niego...

- Szkoda gadać.... - machnął ręką obojętnie.

- Przecież widać, że coś się stało.. - powiedział blondyn i delikatnie mnie przytulił.

- Nic... Zakochałem się w nieodpowiedniej osobie...

- Ale.. chodzi o Angel, tak ? - zapytałam. - Gadaj o co chodzi ?

- Nic... Poza tym że jest lesbijką - odpowiedział i podszedł do ściany, waląc o nią głową kilka razy -  Głupi.... głupi... głupi... - zaczął powtarzać.

- Co ?! - od razu zaczęłam się śmiać.

- No nie - Kendall zaczął się śmiać na cały głos.

- Z czego się śmiejesz...-,- ? Sama mi to powiedziała - znowu zaczął walić głową o ścianę.

- Bo ona tak do każdego.. - zaśmiał się blondyn, a Lucas spojrzał na niego z niedowierzaniem.

- Co ? Czyli powiedziała tak żeby się mnie pozbyć ? - zdenerwował się szatyn.

- Powiedziała to, bo się boi.. Każdego.. Nawet mnie się na początku bała..

- A to czemu ? Przystawiałeś się do własnej kuzynki ? - odsunęłam się od niego o dwa kroki i zaczęłam śmiać...

- Weź przestań nawet.. Ona ma uraz.. I to wielki.. Dziwiłem się, że dała ci się przytulić w szpitalu.. - Kend spojrzał na Lucasa.

- Co masz na myśli  ? - podszedł do nas mój brat.

- Może sam się domyśl.. - powiedział Schmidt.

- O nie... - szepnęłam...

- Przecież... Kurde, ale ona myśli, że jestem gejem... - złapał się za głowę.

- Naprawdę ci się nudzi Lucas? Znowu to samo ? - śmiałam się z niego.

- Nie wiedziałem co mam zrobić po prostu !

- Ostatnio byliśmy w teatrze i żeby spławić dziewczynę wmówiłeś jej, że jesteś gejem i przelizałeś się z rzeźbą prezydenta.

- Eeeee? - Kendall nie mógł nic powiedzieć.. Po prostu go zatkało. No nie dziwię mu się.

- Nie chciała się ode mnie odczepić ! To co miałem zrobić ? - zaczął machać rękoma.

- Przestań już... Haha Kendalla zatkało... - zaczęłam mu machać ręką przed twarzą. - Jak się teraz nie ockniesz Lucas cię pocałuje - zaczęłam się śmiać.

- To nie jest śmieszne ! - wkurzył się szatyn.

- Że co..? - zapytał blondyn.

- Już nic... - ponownie się zaśmiałam.

- No weźcie... Pomóżcie mi... Ja się w niej naprawdę zakochałem... - spuścił głowę.

- Ona nie wie gdzie mieszkamy, nie ?

- No nie wie.. Ale jak znam Angel to siedzi załamana gdzieś w salonie i ryczy - skrzywił się Kendall.

- To moja wina... - zasmucił się Lucas.

- Skąd mogłeś wiedzieć - poklepałam go po plecach. - A teraz wypad ładnie się ubrać... Mam plan ^^

- Eee.... - uniósł delikatnie głowę i na mnie spojrzał - Jaki ? I żeby się odbyło bez policji od razu mnie uprzedził.

- Spokojnie... Nic z tych rzeczy... Po prostu... hmmm... Jakby to powiedzieć łagodnie... - zaczęłam się zastanawiać. - Wypad  do pokoju się ubrać porządnie !! - krzyknęłam  tak, że go odepchnęło o parę metrów. - Kendall... przywieziesz tutaj Angel.. bez żadnego "ale" - uśmiechnęłam się do niego.

- Spoko - zaśmiał się blondyn i wypad z mieszkania.

Z perspektywy Kendalla

                Jechałem jak najszybciej się dało.. 20 minut później byłem już pod naszym domem.. Wszedłem do środka i zobaczyłem Angel siedzącą na ziemi..

- Ang.. – podszedłem do niej. – Co jest?

- On jest gejeem – zaczęła płakać. - A ja się w nim zakochaaałaaam..

- Wszystko będzie ok.. – uśmiechnął się. – Przebierz się skarbie i jedziemy, dobrze?

- Ale gdzie? – zapytała, gdy się lekko uspokoiła.

- To niespodzianka.. – zaśmiałem się.

- No dobrze.. – powiedziała i poszła na górę.

Z perspektywy Lil

- Nie dało się delikatniej ? - pozbierał się Lucas.

- Przykro mi... A teraz chodź... - pociągnęłam go za sobą do góry.

- O co chodzi ? - spojrzał na mnie, unosząc brew do góry.

- Nie marudź - weszłam do jego pokoju biegnąc w stronę szafy. - Co my tutaj mamy...

- Będziesz mi mówić jak mam się ubierać ? Haha... Nie doczekanie..

- A chcesz w końcu przekonać do siebie Ang ?

- Ok.... Mów co mam robić...

- Na początek ubierz się w to - rzuciłam mu wybrane przeze mnie ciuchy.

Z perspektywy Kendalla

- No Ang ! Chodź już kochana ! – krzyknąłem.

- No idę.. – powiedziała schodząc na dół w czerwonej sukience..

- Woow.. – powiedziałem. – Ślicznie wyglądasz – uśmiechnąłem się.

- Weź przestań.. Nie chce mi się ani uśmiechać, ani nic.. Mam dość.. – zasmuciła się.

- Będzie dobrze.. – zaśmiałem się. – Przecież ci to obiecałem.

- No tak.. Wierzę ci.. Zawsze umiesz mnie przekonać.

- I oto chodzi - przytuliłem ją delikatnie. – Wiesz, że cię kocham?

- Wiem – uśmiechnęła się. – I ja ciebie też..

- Pamiętaj, że chce dla ciebie jak najlepiej.

- No dobrze.. Pamiętam – zaśmiała się brunetka.

- To chodź.. – złapałem ją za rękę i poszliśmy do auta.

- A gdzie w ogóle jedziemy? – zapytała, gdy ruszyłem.

- Mówiłem ci, że to niespodzianka..

- Nie lubię niespodzianek..

- Haha, wiem.. Ja też nie. Ale to kochanie rodzinne.

Z perspektywy Lil

- Lucas chodź tutaj - zawołałam brata na dół.

- Już... już... schowałaś wszystko ? 

- Racja - złapałam się za głowę i pobiegłam do pokoju chowając niektóre rzeczy... 

- I jak ? -wszedł do mnie Lucas.

- Dobrze jest. Hehe.. Ma się ten dar.. 

- Już się tak nie przechwalaj, ale dzięki - usiadł na moim łóżku - Na pewno wszystko pochowałaś ?- rozglądnęłam się jeszcze po pokoju.

- Tak...eh...głupio się z tym czuję...

- Tak... Wiem, ale nie możemy ryzykować... - spojrzał na mnie.
- Nie bój się... będę cicho... a teraz chodź... -zeszliśmy obydwoje na dół. 

- Myślisz, że przyjedzie ? -zajęczał Luk. 

- Jak nie to wyślę po nią wszystkie możliwe siły zbrojne. 

- Haha no ok.. 

- Siły powietrzne również.

- Nie przesadzaj - poczochrał mnie po włosach - Mam nadzieję że będzie chciała jeszcze ze mną gadać...

- Głupku nie myśl teraz o tym...

Z perspektywy Kendalla

- To tu – powiedziałem cicho.

- A co tu jest? – zapytała dziewczyna, a ja wysłałem sms’a do Lil, że już jesteśmy.

- Mówiłem ci.. Niespodzianka.. Nie możesz wszystkiego wiedzieć.

- Okropny jesteś.. Jak zawsze.. – zaśmiała się.

- Ale mnie kochasz..

- Ale cię kocham.. Jeszcze.

- No dzięki..

- No wiesz, że zawsze będę cię kochać - uśmiechnęła się.

- A to mnie pocieszyłaś.

                Wysiedliśmy i  podeszliśmy pod drzwi. Kilka razy zapukałem. Miałem nadzieje, że wszystko się ułoży i że Ang, jak i Lucas nareszcie będą szczęśliwi.